چه كسانی به ام اس مبتلا میشوند؟

هنوز چگونگی شروع ام اس كاملاً مشخص نشده، اما امروزه اطلاعاتی در این مورد در دسترس می‌باشد. شیوع این بیماری در مناطق مختلف دنیا با هم متفاوت است. مثلاً در كشورهای شمال اروپا و آمریكا و افرادی كه پوست، مو و چشم روشن دارند، بیشتر و در نژاد سیاه‌پوستان و ژاپنی‌ها، كمیاب است.

یكی از مسایل مطرح در علت شناسی ام‌اس تأثیر عرض جغرافیایی بر گسترش بیماری است، به این معنی كه با افزایش فاصله از استوا، احتمال ابتلا افزایش می‌یابد.

توجیهی كه برای این مسیله وجود دارد، كمبود ویتامین D ناشی از كاهش دریافت نور آفتاب در مناطق دور از استوا است. در افرادی كه قبل از پانزده سالگی به سرزمین دیگر مهاجرت كرده‌اند، میزان شیوع بیماری مانند میزان شیوع آن در مردم سرزمین جدید است. ولی در كسانی كه بعد از سن پانزده سالگی مهاجرت كرده‌اند، میزان ابتلاء مانند سرزمین مادری آن‌ها است.

بنابراین، عاملی كه ممكن است باعث ابتلاء به ام اس شود در حدود یا قبل از پانزده سالگی به بدن منتقل می‌شود. ام اس در خانم‌ها بیشتر از آقایان دیده می‌شود و شروع بیماری معمولاً در سنین بین بیست تا چهل سالگی است.
ژنتیك در ایجاد بیماری ام اس نقش دارد، البته هیچ الگوی وراثتی مشخصی برای این بیماری وجود ندارد، به عبارت دیگر بیماری یك الگوی ناهمگون دارد.

در مورد این عامل حدس‌های بسیاری وجود دارد و از تأثیر میكروب‌ها و ویروس‌های مختلف گرفته تا تأثیر مواد شیمیایی گوناگون، آمادگی وراثتی، بهم خوردن نظم ایمنی بدن و... مطرح شده است.
هر چند متأسفانه هنوز درمان كامل ام اس كشف نشده، ولی دیده شده كه كسانی توانسته‌اند به حد سلامت كامل بازگردند.

یك نمونه مشخص آقای ریچارد بی‌كرافت است. بیماری او ۲۷ سال پیش با لنگیدن مختصر آغاز شد ولی كم‌كم به فلج كامل دست‌ها و پاها منجر شد. اما او در برابر ام اس تسلیم نشد و با تغییر روحیه و انجام تمرینات مختلفی توانست رفته رفته سلامت خود را باز یابد و حتی توانست در مسابقه دوچرخه‌سواری معلولین نفر اول شود. او همچنین یكبار برای حمایت از بیماران مسافت ۵۰۰۰ كیلومتر را ركاب زد.

او تنها بیمار بهبود یافته ام اس نیست و در میان دوستان هموطن خودمان هم موارد مشخصی وجود دارد. جالب است كه هر كدام از آن‌ها دلایل متفاوتی برای بهبود حال خود می‌آورند و نقطة مشترك آن‌ها تغییر دیدگاهشان نسبت به بیماری خود و زندگی است.