ام اس در كودكان

اولین گزارشات ام اس در كودكان، در سالهای ۱۸۴۹-۱۸۲۹ به ثبت رسیده است. گرچه آمار جامع و دقیقی از میزان شیوع بیماری در كودكان و نوجوانان وجود ندارد اما به نظر می رسد حدود ۵% افراد مبتلا، زیر سن ۱۶ سال باشند. فاكتورهای ژنتیكی احتمال بروز بیماری را افزایش می‌دهند.

علیرغم شیوع بیشتر ام اس در خانم‌های بالغ نسبت به آقایان، ابتلا درسنین كودكی و نوجوانی، در پسرها شایع‌تر است.

از بین عوامل محیطی كه به نظر می‌رسد در بروز بیماری مؤثرند، عفونت قبلی با ویروس EBV و نیز كمبود ویتامین D نقش پررنگ تری دارند.

علایم بیماری در كودكان با تفاوت های جزیی مشابه بالغین است، برای مثال درگیری چشمی دوطرفه در كودكان بیشتر از بالغین رخ می دهد (شاید هم كودكان كمتر متوجه درگیری یك طرفه می‌شوند).

MS دركودكان در ۹۵% موارد از نوع عودكننده – بهبود یابنده (RR) است كه ممكن است در مواردی تبدیل به نوع پیشرونده ثانویه (SP) شود. نوع PP (پیشرونده اولیه) در كودكان بسیار نادر است.
به نظر می رسد سیر بیماری MS در كودكان، كندتر از بالغین بوده و فاصله بین حملات اولیه و تبدیل شدن به فرم پیشرونده ثانویه حدود ۳۰-۲۰ سال طول بكشد.

علایم بیماری نیز در كودكان با تفاوت های جزیی، مشابه به بزرگسالان است، مثلاً درد در كودكان شیوع كمتری دارد.
در كودكان، با توجه به احتمال بالاتر برخی بیماری‌های ارثی، تشخیص MS منوط به رد این گروه از بیماری‌ها می باشد.

درمان حملات با استفاده از استروییدها (با توجه به وزن كودك) صورت می‌گیرد. می‌توان از اینترفرون‌ها در كودكان استفاده نمود.
درمان علامتی نیز همانند بالغین می‌تواند انجام شود.